ثُمَ جَعَلنُانُطفتَا فی قَرارِ مَکین" ثُم جَعلنَا نُطفَاتاَ عَلقَا" فقَلقنَا عَالَقا مُظقا"فَقلَقا مُظقَا اِظاما"

فَکِسُونَااِظامَالهَما" ثُمَ اَنشاَناهُ اَلاخَر" فَتَبارَک اَلاه اَحسَن الَخالِقین

منکه گنه کار بدرگاهشم

بنده ان قدرت افلاکی اَم

بنده خاکم که سرشتند زخاک

اشرف مخلوق مرا خوانی اَم

با همه ی بی سرو سامانی اَم

باز به دنبال پریشانی اَم

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

در پی ویران شدنی آنی اَم

زاده آدم به خطا جایزست

فطرت ناب بشری دادی اَم

مَنکه بِِجز مُضقُ و عَلَق نیستم

تخت روانم که تو می رانی اَم

ارزش من لَهمُ اِظام است و بس

بندهِ یِ سرگشتهِ و حیرانی اَم

آمده ام بلکه نگاهم کنی

عاشق آن لحظه  طوفانی اَم

لطف و کرم ازتو بما شد تمام

باز لباسی تو بپوشانی اَم

ره به غلط پیشه خود کرده اَم

تشنه ان توشه دنیایی اَم

ماهی برگشته ز دریا شدم

تا تو بگیری و بمیرانی ام

خوب ترین حادثه می دانمت

خوبترین حادثه می دانی ام

راه بجز توبه" ندارَم دگر

توشه که چون نیست دگر فانی اَم

دلخوش گرمای کسی نیستم

آمده ام تا تو بسوزانی ام

 آمده ام با عطش سالها

تا تو کمی عشق بنوشانی ام

چشم به آخوُر" نگاهی خطاست

بُگذرم از زیور دُنیایی اَم

چشم به آخِر نِگری پَس رواست

توشه کنم جمع" که لیلایی اَم

حرف بزن ابر مرا باز کن

دیر زمانی است که بارانی ام
 
هرکه تواناست دانا بُوَد

مُستمَعِ عالِم رَبانی اَم

 حرف بزن حرف بزن - سالهاست

تشنه ی یک صحبت طولانی ام
یزدان ....بابای