مردان در قدیم مهر خاموشی به لب می زدند که مبادا کردارشان بخوبی گفتارشان نباشد .


فضولی در هنگام کار ، بیکاری می آورد و در دوستی بیزاری و تنهایی .


مرد بزرگ دیر وعده می دهد و زود انجام می دهد .


چوب پوسیده را نمی توان منبت کرد .  


زبان آوری و چرب زبانی شخص را منفور می سازد .


من آدم محکم و پا برجا ندیده ام .


این چهار صفت از بزرگان است . فروتنی ، ادب ، مهربانی و عدالت.


هنوز کسی را ندیده ام که خطای خود را بشناسد و راستی خود را محکوم بداند .


مرد بزرگ به نیازمندان کمک می کند نه بدارندگان تا بدارائی خود بیافزایند .


مرد بزرگ بفکر صفات خویش است و مرد پست بفکر جاه خود ، اولی از اشتباه و خطای خویش می ترسد و دومی از بی مهری دیگران .


پرهیزگاری در گوشه گیری نیست.در کشاکش گفتگو و رایزنی با همسایگان است .


مرد بزرگ یکطرفه قضاوت نمی کند .


آنکه بر پیمان خویش پای بند نیست به چکار می خورد همچنانکه ارابه بی اسب،براه نمی مرود .


دانش کهن را بیاموز و دانش نو فراگیر تا شایسته آموزگاری باشی .


دانش بی اندیشه دام است و اندیشه بی دانش بلا .


به قضاون عمل بس نکن.ببین انگیزه عمل چه بود تا هر کس چنانکه هست خود را بتو بنماید .


از اینکه تو را نمی شناسند غم مخور . به این بیندیش که چرا تو مردم را نمی شناسی .


اگر براه خطا رفتی از برگشتن مترس .


مرد بزرگ از پرخوری پرهیز می کند .


مرد بزرگ اگر وقار و خویشتن داری را فرو بگذارد احترام و خرد خویش را از دست می دهد .


راستی و درستکاری را برترین جا بگذار .


من هر روز از سه جهت در خود می نگرم اول آنکه آیا در رفتار با دیگران از حکم وجدان سر نمی تابم ؟ دوم آنکه آیا با دوستان از راه صدق و صفا بیرون نمی روم ؟ سوم آنکه در هدایت دیگران آیا خود بخلاف آنچه تعلیم میدهم عمل نمی کنم ؟.


آموختن و بکار بستن خوشنودی خاطر می آورد .


طبیعی رفتار کردن بهترین شیوه آداب دانی است .


نادار باش و خرسند . دارا باش فروتن


اگر میدانی پایداری کن و اگر نمی دانی بگو نمی دانم . نشان دانش این است .


در آنچه مشکوک است ساکت باش و از باقی با احتیاط سخن برآن تا کمتر خطا کنی .