رايانه

رایـانــه بــــود مــعــجــزه قــدرت انــســان بـــرتـارک علم بـشــری چــون مه تابــان

گر نیک بَری بهره از آن عین صواب است بازیچه اگر سازی از آن کار خراب اسـت

الحـق کـه بــود نـوع بشــر اشـرف مخلوق گیـرد به همه کار مدد از ید معشوق (خدا)

رایـانه جهـان را چــو دهـی ساختـه بـر ما دردهکــده آنــی بــرسد کـــل خــبـــرهـا

دریـنگه دنـیــا اگـــــرش جـــنــگ بـپــا شـــد گر بم ز زمین لرزه فــروریخت ، فنـا شـد



ایــنــتــر بـرسـاند خـبـــرش در هـمـه وادی تــادورنـمـایـد زبـشــر خـنـــده و شـادی



بــرعکس اگـر گــوشه ای ازایـن کــره خاک بـرهم بزند خواب دَدَان آن یـل بی بـاک



ایـنـتـر بـرساند خبــرش تــنــد تـــر از بــاد ســاز دل افـراد بـشــر زیــن خبـرش شاد



جـاویـــد اگـــر شعــر بگویــد زســرشـــوق ایــمـیــل بَــرَد شــعــرســویِ آدم بـــاذوق



شعر از: محمد جاويد