مشكلات كامپيوتري
در ابتدا بايد به اين نکته اشاره کرد که يونيکس يک سيستم عامل مجزا نيست ، بلکه يک سري از سيستم عامل ها را شامل مي شود . نکته دوم اينکه اين سيستم عامل توسط يک سري هکر نادان و ابله نوشته نشده است ، بلکه با ريشه هاي کاملاً علمي توسعه و رشد پيدا کرده است . اين ريشه هاي علمي با بررسي دقيق ويژگي هاي سيستم عامل و تبادل اطلاعات ميان دانشگاه ها و آزمايشگاه BELL صورت گرفته است .
در سال 1980 شرکت Sun Microsystems کار بر روي يک سيستم عامل بر مبناي يونيکس را شروع کرد و آنرا Sun OS ناميد . در مدت 3 سال Sun اين سيستم عامل را به ابزارهاي مختلف براي استفاده در شبکه مجهز کرد و در سال 1983 اولين سيستم عامل اين شرکت انتشار يافت .
با ارائه سيستم ها و ايستگاه هاي کاري جديد Sun همراه با اين سيستم عامل ، يونيکس و Sun در دنياي فن آوري مدرن در کنار هم جايگاه مهمي کسب کردند .
در سال 1988 AT&T با خريد سهام Sun دنياي يونيکس را متحول کرد . بر خلاف تصور بسياري از توليد کنندگان با اين سرمايه گذاري کنسرسيوم نرم افزار هاي متن باز (OSF) بوجودآمد .
در سال 1993 ، Sun با ارائه نسخه 4.1.4 سيستم عامل خود آخرين فن آوري سيستم عامل هاي BSD را به نمايش گذاشت و آنرا سولاريس ناميد . ايجاد رابط گرافيکي کاربر (GUI) ، سطح بعدي براي بهينه سازي سيستم عامل هاي يونيکس بود .
بنابر اين Sun و AT&T در کنار هم پروژه OPEN LOOK را شروع کردند . هدف اصلي اين پروژه همسان سازي چشم کاربر با احساس او جهت درک بهتر سيستم عامل بود . اين پروژه که در مقابل OSF/MOTIF قرار گرفته بود سرانجام توانست به عنوان مدل استاندارد شناخته و منتشر شود . Sun با گسترش اين پروژه در نهايت مدل استاندارد CDE را با Solaris منتشر کرد .
با اين وجود از آنجا که اين سيستم عامل براي کاربران حرفه اي و استفاده در شبکه نوشته شده بود در بين ديگر سيستم عامل هاي يونيکس بازار مناسبي نداشت . Sun نسخه 10 سيستم عامل خود را براي رقابت در ميان سيستم عامل ها به صورت رايگان در دسترس عموم قرار داده است . اين سيستم عامل قادر به اجراء تمام برنامه هاي کاربردي در نسخه هاي پيشين Solaris نيز مي باشد .
Solaris 10 مجموعه اي شامل بهترين عملکرد يک سيستم عامل در کنار امنيت کامل آن را به ارمغان آورده است . اين سيستم عامل جهت بهبود بخشيدن به شبکه هاي کامپيوتري مجموعه اي کامل از ابزارها را به همراه دارد . سيستم عامل سولاريس 10 قابليت پشتيباني از Spark، X86 و تراشه هاي 32 و 64 بيتي intel و AMD را دارد .
به عنوان گسترش دهنده فن آوري هاي نوين مانند Java ، Sun يک افق بي همتا در صنعت IT در مقابل خود بوجود آورده است . اين فن آوري اعتبار حرفه اي شما را بالا برده ، امنيت شما را چند برابر کرده و ابزاري نوين را به شما آموزش مي دهد . کنار هم قرار گرفتن يک مجموعه با اين امکانات يک ابزار بسيار قوي جهت کاربرد هاي Real time را فراهم مي سازد .
Java Desktop System – JDS ابزاري بسيار کارآمد جهت کاربران پديد آورده است . اين مجموعه شامل Gnome ، Mozilla ، Evolution ، Star office و Xorg xserver و چندين ابزار کار آمد ديگر است .
استفاده از ابزار هاي نوين باعث بهبود کارايي اين سيستم عامل تا 25% سطح قبلي خود در شبکه هاي کامپيوتري شده است . Fire Engine ، Multi Data ، SCTP ، Wanboot و Leadville از جمله اين ابزار ها مي باشند .
چرا Solaris ؟
هنگامي که ما مي توانيم لينوکس و امکاناتش را در اختيار داشته باشيم چرا بايد يک سيستم عامل تجاري مانند سولاريس استفاده کنيم . بعضي از دلايل بدين شرح اند :
استفاده از آخرين ابزار هاي شبکه ، ارسال سيستم هاي خود به نقاط مختلف با امکاناتي که آنها آنرا "هزينه فقط براي يک بار " نام نهاده اند و در آخر امکان استفاده از ابزاري مانند CDE . اگر چه اين سيستم عامل از حالت تجاري خود خارج شده ولي براي خدمات پشتيباني آن بايد از Sun اشتراک دريافت کنيد .
ابزار هاي رايگان GNU ، با آدرس http://www.sunfreeware.com در دسترس مي باشند . همچنين اطلاعات بيشتر در http://www.sun.com/bigadmin/content/zones در دستر س قرار دارد.
براي کسب اطلاعات بيشتر مي توانيد به http://www.sun.com مراجعه کنيد .
Flash Memory :
حافظه هاي الکترونيکي در انواع گوناگون و براي مصارف مختلف ساخته شده اند . حافظه هاي فلش به دليل سرعت بالاي آنها در ثبت اطلاعات و همچنين استفاده فوق العاده آسان بسيار پر فروش و پر طرف دار مي باشند . از اين رو در دوربين هاي ديجيتالي ، تلفن همراه و ساير دستگاه ها شاهد استفاده روز افزون از آنها هستيم .
شيوه ذخيره اطلاعات در اين نوع از حافظه بسيار شبيه به ذخيره اطلاعات در RAM مي باشد . در حقيقت حافظه هاي فلش در نحوه فعاليت مشابه يک منبع ذخيره اطلاعات ثابت عمل مي کند . به اين معني که در آنها هيچ قطعه متحرکي به کار نرفته و تمام کارها توسط مدارات الکترونيکي انجام مي شود . در مقابل درون ديسک هاي سخت چندين قسمت متحرک وجود دارد که اين وضع خود آسيب پذير بودن اين گونه حافظه را نسبت به حافظه هاي فلش نشان مي دهد .
قطعاتي از قبيل تراشه هاي BIOS ، حافظه هاي فلش متراکم شده که در دوربين هاي ديجيتالي به کار مي روند ، حافظه هاي هوشمند ، Memory Stick و کارت هاي حافظه که در کنسول هاي بازي به کار مي روند همه و همه از اين نوع حافظه استفاده مي کنند .
در اين قسمت به فن آوري و زير ساخت اين نوع حافظه نگاهي کوتاه داريم . حافظه هاي فلش از تراشه هاي EEPROM ساخته شده اند . همان طور که در مقالات قبلي ذکر شد در اين گونه از حافظه ها ذخيره و حذف اطلاعات توسط جريان هاي الکتريکي صورت مي پذيرد . اين گونه تراشه ها داخل سطر ها و ستون هاي مختلف شبکه اي منظم را پديد مي آورند . در اين شبکه هر بخش کوچک داراي شماره سطر و ستون مختص به خود بوده و در اصطلاح هر کدام از اين بخش ها يک سلول حافظه ناميده مي شود . هر کدام از اين سلول ها ازتعدادي ترانزيستور ساخته شده و هر کدام از اين سلول ها توسط لايه هاي اکسيد از ديگر سلول ها جدا مي باشد . درداخل اين سلول ها دو ترانزيستور معروف با نام هاي Floating gate و Control gate استفاده مي شود . Floating gate به خط ارتباطي سطر ها متصل بوده و تا زماني که ارتباط بين اين دو ترانزيستور برقرار باشد ، اين سلول داراي ارزش ١ مي باشد . اين سلول ها مي توانند داراي ارزش ١ و يا ٠ باشند .
Tunneling :
اين روش براي تغيير دادن مکان الکترون هاي ايجاد شده در Floating gate بکار مي رود . اغلب سيگنال هاي شارژ الکترونيکي بين ١٠ تا ١٣ ولت مي باشند که اين ميزان توسط Floating gate استفاده مي شود . در زمان Tunneling اين ميزان توسط ستون ها از Floating gate گذشته و به زمين منتقل مي شود . اين سيگنال باعث مي شود که اين ترانزيستور مشابه يک تفنگ الکتروني وارد عمل شود . اين تفنگ الکتروني ، الکترون ها به خارج لايه اکسيد شده رانده و بدين ترتيب باعث از بين رفتن آنها مي شود .
در اينجا واحد مخصوصي به نام حسگر سلول وارد عمل شده و عمل Tunneling همراه با مقدارش را ثبت مي کند . اگر مقدار اين سيگنال که از ميان دو ترانزيستور مي گذرد کمتر از نصف آستانه حساسيت جسگر باشد ، براي آن سلول در ارزش گذاري رقم ٠ ثبت مي شود . ذکر اين نکته ضروري است که اين سلول ها در حالت عادي داراي ارزش ١ هستند .
با اين توضيحات ممکن است فکر کنيد که درون راديو خودروي شما يک حافظه فلش قراردارد . درست حدس زديد ، اطلاعات ايستگاه هاي راديوئي مورد علاقه شما در نوعي حافظه به اسم Flash ROM ذخيره مي شود . البته نحوه ثبت و نگهداري اطلاعات در اين نوع حافظه به کلي با Flash memory فرق مي کند . اين نوع حافظه براي نگهداري اطلاعات به يک منبع الکتريسيته خارجي احتياج دارد . در صورتي که حافظه هاي فلش بدون نياز به منبع خارجي اطلاعات را ثبت و ضبط مي کنند .
زماني که شما اتومبيل خود را خاموش مي کنيد جريان بسيار کمي به سمت اين حافظه در جريان است و همين جريان بسيار کم براي حفظ اطلاعات شما کافي مي باشد . ولي با تمام شدن باتري خودرو و يا جدا کردن سيم برق کليه اطلاعات ثبت شده از بين مي رود .
امروزه اين فن آوري ، آنقدر سريع توسعه مي يابد که تا چند سال ديگر قادر به ذخيره اطلاعات معادل ٤٠ گيگا بايت در فضائي به اندازه يک سانتي متر مربع هستيم . هم اکنون نيز اين حافظه ها در ابعاد بسيار کوچک در ظرفيت هاي گوناگون در دسترس همه قرار دارد .
USB، پورت داغ :
هميشه در کنار سيستم هاي رايانه اي انواع دستگاه ها و ابزارهاي جانبي به چشم مي خورد . يکي از مسائلي که کاربران هميشه با آن روبرو هستند چگونگي اتصال اين دستگاه ها به سيستم مي باشد . سرعت پائين و هزينه هاي بالا از ديگر مشکلات اين اتصالات به حساب مي آمدند . اين اتصالات تا قبل از پيدايش و به کار گيري پورت هاي USB در چند دسته خلاصه مي شدند :
1- استفاده از انواع کارت ها : اين کارت ها بر روي شکاف هاي موجود در مادربرد نصب مي شد . برخي از اين ابزار ها مانند دستگاه هاي SCSI براي ايجاد سرعت بالا در تبادل اطلاعات از طراحي خاصي استفاده کرده و همراه با کارت هاي ويژه خود ارائه مي شدند .
2- استفاده از پورت هاي موازي (Parallel) : اين پورت ها اکنون نيز به طور عمده جهت اتصال چاپگر و ديگر ابزار ها استفاده مي شوند .
3- پورت هاي سري (Serial) : اين پورت نيز مشابه پورت هاي موازي براي تبادل اطلاعات در نظر گرفته شده و روي انواع مادربرد موجود مي باشد .
USB (Universal Serial Bus) :
هدف از ساختن اين پورت ، افزايش سرعت انتقال اطلاعات و امکان اتصال تعداد زيادي از دستگاه ها در کنار هم بود و در آخر نيز امکان به کارگيري و آماده سازي دستگاه بدون راه اندازي به اين مجموعه اضافه شد . با به ثمر رسيدن اين انديشه ها پورتي با امتيازات فراوان پديد آمد که مهمترين آنها سرعت انتقال اطلاعات 12 Mbps براي نسخه USB 1 و در حدود 480 Mbps براي نسخه USB 2 آن بود که اين مقدار بسيار پرسرعت تر از روش هاي قبلي بود . علاوه بر آن امکان استفاده از ١٢٧ دستگاه در کنار هم با استفاده از اين پورت پديد آمد .
اين تبادل اطلاعات از نوعي سيستم خاص استفاده مي کند . بدين ترتيب که اطلاعات مورد نياز درون بسته هاي (Packet ) قرار گرفته و اين بسته ها توسط کنترلر USB آدرس دهي دقيق مي شوند . استفاده از اين نوع آدرس دهي کمک مي کند با چنين حجم بالائي از اطلاعات امکان بوجود آمدن خطا به صفر برسد .
امروزه در کنار پورت هاي موجود بر روي مادربرد ها چند عدد از اين پورت نيز وجود دارد که امکان اتصال انواع دستگاه ها را فراهم مي کند . گاهي اوقات در صورت وجود نداشتن اين پورت با استفاده از کارت هايPCI نيز مي توان USB را به رايانه خود اضافه کرد . اين سري از کارت ها با قيمت ارزان در دسترس همه قرار گرفته است .
در هنگام اولين اتصال دستگاه ها سيستم عامل با نصب راه انداز ، کنترلر مخصوص آن را به کار انداخته و در مرحله دوم دستگاه مربوطه شناسايي شده و نصب مي گردد . اين راه اندازي سريع و بدون نياز به راه اندازي مجدد در کنار پيکربندي آسان ، پورت USB را به يکي از محبوب ترين درگاه هاي رايانه تبديل کرده است . با نصب و به کارگيري USB Hub مي توانيم روي هر کدام از اين پورت ها چندين دستگاه نصب کنيم .
از آنجا که کانال هاي تغذيه برق اين پورت در هنگام راه اندازي سيستم هميشه باز در نظر گرفته مي شود ، اين پورت مي تواند برق لازم جهت تغذيه کيبورد ، ماوس و دوربين هاي ديجيتالي را فراهم کند .
سرعت بالاي اين پورت باعث شده که حتي هارد هاي پر سرعت نيز در مدل هاي USB عرضه شوند . فاصله استاندارد دستگاه ها بدليل مقاومت موجود درون کابل USB ، پنج متر مي باشد که با استفاده از Hub اين فاصله به سي متر افزايش پيدا مي کند .
اين پورت که امروزه در انواع دستگاه ها نظير چاپگر ، مودم و دوربين هاي ديجيتالي به چشم مي خورد از نوعي طراحي معروف به Hot Plugging يا Hot Spawning استفاده مي کند که باعث شده آنرا پورت داغ بنامند . البته سيستم عامل هاي قديمي در بکار گيري اين پورت با مشکل روبرو مي باشند .
اين پورت مناسب براي اتصال انواع ابزار ها جهت برقراري ارتباط با تلفن هاي همراه مي باشد . ليستي کامل از اين ابزار ها در اين آدرس واقع شده است .
http://www.everythingusb.com
BIOS :
نرم افزارهاي BIOS وظايف مختلفي دارند . وقتي رايانه خود را روشن مي کنيد ، ريز پردازنده براي اجراي اولين دستورات سيستم آماده مي شود . مجموعه اين دستورات بايد از قبل در محلي ذخيره شده و در اين هنگام به پردازنده فرستاده شود . سيستم عامل مرجع مناسبي از دستورات است ولي در اين هنگام خود سيستم عامل که روي هارد قرار گرفته قابل دسترسي نمي باشد . وظيفه BIOS فراهم کردن مجموعه اين دستور العمل ها در هنگام راه اندازي سيستم مي باشد . بعضي از وظايف ديگر BIOS بدين شرح اند :
1- POST : با روشن شدن منبع تغذيه اين تست بصورت خود کار از کليه قطعات موجود روي سيستم انجام مي شود . در اولين مرحله مادربرد تست مي شود ، در صورت وجود نداشتن مشکل RAM شمارش مي گردد . با راه اندازي و آغاز به کار سيستم گرافيگي ، تمام درايوها مورد ارزيابي قرار گرفته و آماده فعاليت مي شوند .
در اين مرحله با بصدا درآمدن بوق ، سلامت دستگاه ها تأئيد مي شود .
2- فعال کردن بايوس قطعات مختلف سخت افزاري نصب شده روي برد ، مانند کارت هاي گرافيک و SCSI .
3- فراهم سازي و ايجاد پل ارتباطي بين سيستم عامل و ساير دستگاه ها نظير کي بورد ، پورت هاي سري و موازي و ...
4- مديريت و نظارت بر مجموعه اي از تنظيمات براي ديسک سخت ، ساعت و ...
BIOS يک نرم افزار جهت ارتباط دادن جزئيات سخت افزاري با سيستم عامل مي باشد . اين نرم افزار داخل يک تراشه که روي مادر برد نصب شده قرار مي گيرد . پس از روشن شدن سيستم ، بايوس مراحلي را جهت راه اندازي سيستم انجام مي دهد که بدين ترتيب مي باشد :
1- چک کردن حافظه CMOS براي ايجاد تنظيمات سفارشي کاربر .
2- نمايش مشخصات سخت افزاري سيستم .
3- اخذ تصميم جهت راه اندازي سيستم از روي درايو انتخابي .
4- بارگذاري سيستم عامل .
حافظه CMOS : تراشه بايوس از نوع EEPROM بوده که اطلاعات روي آن تنها قابل خواندن مي باشد و نمي توان درون حافظه اطلاعاتي ذخيره کرد . در کنار اين تراشه نوعي حافظه (RAM) قرار گرفته که تغييرات ايجاد شده در منوها و همچنين تاريخ و ساعت سيستم را در خود ذخيره مي کند . اين حافظه انرژي الکتريکي لازم را از باطري ليتيومي که روي برد قرار گرفته دريافت مي کند . عمر مفيد اين باطري در حدود ٥ سال مي باشد . در تراشه هاي بايوس جديد اين دو قسمت روي يک قطعه الکترونيکي قرار مي گيرند و در مجموع مدار مجتمع بايوس ناميده مي شوند .
اولين اقدام بايوس چک کردن اطلاعات ذخيره شده در اين حافظه مي باشد . اين اطلاعات شامل جزئيات و آدرس قطعات سخت افزاري سيستم مي باشد و بايوس با چک کردن اين اطلاعات مي تواند مشخص کند چه تغييري در مشخصات سخت افزاري صورت گرفته است . بايوس همچنين ميان افزاري را درون حافظه قرار مي دهد که عهده دار ترجمه کد هاي ايجاد شده توسط سيستم عامل به کد هاي قابل درک براي سخت افزار و بالعکس مي باشد .
BOOTING :
پس از روشن کردن دستگاه اولين اقدامات بايوس که تست کردن مقدار حافظه ، شناسائي نوع ديسک سخت و درايوها است در صفحه اي مشاهده مي شود . البته در بعضي از مادر برد ها اين صفحه با يک تصوير جايگزين شده است که با زدن Tab اين جزئيات مشاهده مي شوند . پس از آن پورت هاي PS/2 و USB براي پيدا کردن کي بورد و مأوس و در مرحله آخر هم آدرس هاي PCI چک شده و در جدول صفحه بعد ليست آنها را مشاهده مي کنيد . اين اطلاعات شامل نوع پردازنده ، مقدار حافظه نهان پردازنده ، نوع درايوها و سرعت آنها ، ظرفيت ديسک سخت و آدرس پورت هاي ديگر مي باشد .
در پايان اين مرحله مراحل بار گذاري سيستم عامل شروع مي شود .
پيکربندي BIOS :
براي ايجاد تغييرات در مشخصات سيستم با زدن کليد پيش فرض Del ، Esc و يا ... وارد Setup مي شويد . در هر سمت چندين منو با حالات مختلف مشاهده مي شود . بعضي از آنها بدين شرح اند :
System Time/Date : شمارنده و ثبت کننده تاريخ رايانه .
Boot Sequence : مشخص کننده ترتيب و توالي راه اندازي از روي درايو ها مي باشد .
Security : ايجاد کلمه عبور براي راه اندازي سيستم و يا تنظيمات بايوس .
اعمال تغييرات نادرست در بعضي مواقع عدم راه اندازي سيستم عامل و يا بروز مشکلاتي در سرعت پردازنده را به همراه دارد . توصيه مي شود قبل از اعمال تغيير مشخصات گزينه ها به دقت بررسي شود .
در صورت بروز مشکلات سخت افزاري بايوس با بوق اخطار هاي مختلف نوع مشکل را به کاربر اطلاع مي دهد . البته در نسخه هاي جديد بايوس مي توان با استفاده از رابط هاي ايجاد شده مانند چراغ هاي LED مشکلات سخت افزاري بيشتري را حل نمود .
بروز رساني BIOS :
در بعضي مواقع به روزرساني BIOS ، تنها راه حل جهت رفع مشکلات سخت افزاري سيستم مي باشد . براي به روز رساني اين نرم افزار چند راه پيش روي شماست اما بهترين راه استفاده از نرم افزار پيشنهادي کارخانه توليد کننده مي باشد . اين نرم افزار در کنار راه اندازهاي مادربرد بر روي سي دي قرار گرفته است . با استفاده از اين نرم افزار مي توانيد مشخصات بايوس کنوني خود را پيدا کرده و از سايت سازنده آن نسخه ويرايش شده و يا جديد آنرا دانلود و جايگزين کنيد .
مهمترين و تنها نکته باقي مانده اين است که با توجه به مدل مادر برد و شماره نسخه بايوس آنرا بروز رساني کنيد . عمده توليد کنندگان اين نرم افزار بدين شرح اند:
Award
American Megatrends inc (AMI)
Phoenix Technologies
ALI
Winbond
انواع حافظه :
حافظه هاي اصلي به کاربرده شده در اجزاء و مدارات سيستم هاي کامپيوتري دو نوع اصلي را شامل مي شوند :
1. حافظه فقط خواندني Read Only Memory (ROM)
2. حافظه با قابليت دسترسي تصادفي Random Access Memory (RAM)
1. ROM : اين حافظه در نقاطي استفاده مي شود که احتياج به اجراء و يا خواندن برنامه اي داريم . انواع اين نوع حافظه به صورت زير مي باشد :
PROM (Programmable ROM) : سطح مدارمجتمع اين نوع حافظه از تعدادي ديود تشکيل شده است . براي نوشتن برنامه روي اين سري از حافظه ها آنها را داخل جعبه مخصوص قرار داده و با استفاده از اشعه ماوراء بنفش تعدادي از ديود ها را مي سوزاندند . بدين ترتيب برنامه دلخواه روي ROM شکل مي گرفت . اين نوع حافظه تنها يک بار قابل برنامه نويسي بود و در صورت کارنکردن برنامه خود حافظه نيز تعويض مي گرديد .
EPROM (Erasable Programmable ROM) : اين حافظه شباهت زيادي به سري قبل خود داشت ولي مهمترين برتري آنها امکان دوباره نويسي برنامه روي آن بود . شيوه برنامه نويسي در آن نيز مشابه سري قبل بود با اين تفاوت که به همين روش مي توانستيد دوباره بر آن بنويسيد . اين سري از حافظه ها اولين مدارهاي مجتمع BIOS را تشکيل دادند .
EPROM (Electrically EPROM): با پيشرفت فن آوري ساخت حافظه هاي جانبي گونه اي جديد از اين نوع حافظه معرفي شد . اين نوع حافظه با استفاده از روش هاي الکترونيکي قابليت برنامه ريزي و پاک شدن را داشت . بدين صورت که اين حافظه داخل دستگاهي به نام ميکرو پروگرمر قرار گرفته و با استفاده از يک PC آنرا برنامه نويسي مي کردند . نوع جديد اين حافظه حدود 10 سال است که به عنوان آي سي BIOS استفاده مي شود . فن آوري جديد اين توانايي را در اختيار کاربر قرار مي دهد که با استفاده از خود رايانه برنامه موجود در BIOS را پاک کرده (Flash) و برنامه جديد را جايگزين کند .
2. RAM : تا زماني که جريان هاي الکترونيکي از اين حافظه گذر کند قادر به ذخيره سازي اطلاعات مي باشد . انواع آن بدين شرح اند :
Static RAM (SRAM) : اين حافظه از ٤ يا ٦ ترانزيستور در هر سلول ذخيره سازي استفاده مي کند ، به همين خاطر سرعت بالاتري دارند و قيمت آنها نيز بسيار بالا مي باشد . اين نوع RAM به عنوان حافظه نهانگاه (cache) در داخل پردازنده ها استفاده مي شود .
Dynamic RAM (DRAM) : اين حافظه در هر سلول از يک زوج ترانزيستور و خازن استفاده مي کند . RAM هاي موجود در بازار که روي رايانه هاي شخصي استفاده مي شوند از اين نوع مي باشند . اين حافظه در دو نوع SIMM و DIMM ساخته شده است .
Single Inline Memory Module (SIMM) : شامل انواع FPM – EDO – BEDO مي باشد و در دو نوع 30 و 72 پين ساخته مي شدند . اين سري از حافظه هاي غير همزمان چند سالي است که از چرخه سيستم هاي کامپيوتري خارج شده اند .
Dual Inline Memory Module (DIMM) : دو نوع SD و DDR آن کماکان روي بيشتر سيستم هاي کامپيوتري موجود مي باشد . اين سري حافظه ها داراي سرعت هاي مختلفي مي باشند .
کد شناسايي حافظه
سرعت گذرگاه
PC 200
200
PC 266
266
PC 2700
333
PC 3200
400
مجموعه اين توضيحات نگاهي کوتاه و ساده به انواع حافظه بود . چگونگي ذخيره سازي اطلاعات روي اين حافظه ها فراتر از اين سطوح مي باشد . اطلاعات بيشتر در اين آدرس ها قابل دسترسي مي باشد :
http://www.webopedia.com/TERM/M/memory.html
http://computer.howstuffworks.com
مروري بر انواع سيستم عامل 3
لينوکس يا ويندوز :
ويندوز يک سيستم عامل تجاري بوده که حتي براي نصب مجدد آن بايد از Microsoft جواز نصب خريداري کرد و از آنجا که تحت قانون کپي رايت قرار دارد شما نمي توانيد آنرا کپي کرده و حتي استفاده نماييد ، در حالي که شما قادر به کپي کردن نسخه هاي تجاري لينوکس نيز هستيد .
تعداد افرادي که در سراسر دنيا بر روي لينوکس کار مي کنند به مراتب بيشتر از کل برنامه نويسان مايکرو سافت بوده و به تنهايي اين موضوع باعث افزايش کيفيت اين نوع سيستم عامل نسبت به ويندوز مي گردد .
با نصب يک سيستم عامل لينوکس مجموعه اي کامل از انواع نرم افزار ها در اختيار شما قرار مي گيرد . اين مجموعه از ساده ترين ابزار هاي کاربردي تا چندين ابزار برنامه برنامه نويسي را شامل مي شود . به عنوان مثال در Red Hat 9 مجموعه Open Office همراه با سيستم عامل نصب مي شود . اين مجموعه که بسيار شبيه به Office مايکرو سافت است فايل هاي ساخته شده توسط Office را نيز پوشش مي دهد . البته اين به آن معنا نيست که شما قادر به نصب نرم افزار هاي دلخواه خود در لينوکس نباشيد . بسياري از نرم افزار هاي پر طرفدار نسخه قابل استفاده در لينوکس نيز دارند و اين در حالي است که با چند ابزار مفيد شبيه سازي قادر به استفاده از بيشتر نرم افزار هاي ويندوز در لينوکس هستيد .
پايداري خانواده يونيکس در طول 30سال استفاده از آن کاملاً مشخص شده است . اين در حالي است که حتي جديدترين و پايدارترين سيستم عامل ويندوز حتي چند ماه نيز دوام نياورده و به نصب مجدد احتياج پيدا مي کنند . اين سيستم عامل ها را مي توانيد حتي بدون راه اندازي مجدد ، به نسخه بالاتر ارتقاع داده و به کار گيريد .
از آنجا که لينوکس از همان ابتدا براي محيط هاي چند کاربره و تحت شبکه طراحي شده است ، از نظر امنيتي داراي قابليت هاي زيادي بوده که قابل مقايسه با ويندوز نمي باشند . در تمامي نسخه هاي ويندوز Media Player ، Internet Explore که سرشار از حفره هاي امنيتي هستند يافت مي شوند . پس اگر شما براي يکي از اين دو نرم افزار ويروس و کرمي بنويسيد مطمئن هستيد که با درصد بالائي اجرا مي شود و اين در حاليست که لينوکس ابزار هاي مختلفي براي کارهاي يکسان در خود دارد . Opera ، Mozilla ، Pine ، Mutt و Kmail از ابزارهاي تحت وب لينوکس مي باشند که شما تنها قادر به نوشتن ويروس براي يکي از آنها مي باشيد .
با اين وجود لينوکس فاقد اشکال نبوده ولي در دسترس قرار داشتن کد منبع آن باعث شده که اين مشکلات در مراحل ابتدايي انتشار کشف شده و به سرعت بر طرف گردد . اين در حالي است که براي کوچکترين مشکل بايد منتظر مايکروسافت باشيم تا آن را مرتفع کند .
توزيع هاي مختلف لينوکس براي استفاده هاي متعدد بوجود آمده اند. اين توزيع ها سرويس دهندگان وب ، ديوارهاي آتش ، مسير ياب ها ، بانک اطلاعاتى ، ايستگاه هاي کاري و... همه را شامل مي شوند . اين سيستم عامل به صورت LIVE از روي سي دي قابل اجرا بوده و مي توانيد از آن براي کمک رساني به ويندوز در مواقع ضروري استفاده کنيد !!. يک کاربر معمولي ممکن است امکانات نهفته در لينوکس را درک نکند ولي امکانات جالب آن براي کاربران حرفه اي تا سالها سرگرمي مناسبي خواهد بود .
خط فرمان لينوکس امکاناتي را در اختيار برنامه نويسان قرار ميدهد که از آن به عنوان بهشت برنامه نويسان ياد مي کنند . با اين امکانات شما مي توانيد سيستم عاملي داشته باشيد که تنها به عنوان مرورگروب يا ماشين تحرير قابل استفاده باشد . اين فکر بسيار فراتر از اين حدود بوده تا جايي که سيستم عامل هايي جهت ويرايش و ضبط صدا بوجود آمده اند . با اين وجود سادگي بيش از اندازه ويندوز براي کاربران باعث شده که نسبت به آن تعصب ويژه اي داشته باشند . ولي اين سيستم عامل ارزش يک بار امتحان کردن را دارد. لينوکس در حدود 15 سال به چنان جايگاهي دست يافته است که حتي بازار سيستم هاي مکينتاش را نيز تهديد مي کند .
يک لينوکس با کنار هم قرار گرفتن افکار مختلف شکل مي گيرد . رشد و بهبود اين سيستم عامل همه و همه در سايه تبادل اطلاعات بين کاربران صورت پذيرفته است و اين امر باعث بوجود آمدن اشتياق جهاني براي استفاده و گسترش آن شده است .
وقايع مهم در شکل گيري لينوکس بدين شرح اند :
1991- اولين هسته لينوکس در طول ٦ ماه توسط لينوس توروالدز نوشته شد . در همين سال اين کرنل در سراسر دنيا انتشار يافت .
1992- لينوکس تحت مجوز GNU/GPL اجازه انتشار يافت .
1994- لينوکس 1.0 منتشر شد .
1994- شرکت Red Hat توسط Bob Young و Marc Ewing تأسيس شد .
1995- GNU/Linux و ساير نرم افزار هاي رايگان آن در اينترنت انتشار يافتند .
2001- شرکت IBM با سرمايه يک ميليارد دلار پروژه لينوکس خود را شروع کرد .
DynNotifier نسخه 1.1.56 فارسی
برنامه DynNotifier یک برنامه کم حجم و مفید برای دسترسی همزمان به چندین صندوق پست الکترونیک میباشد. این برنامه که توسط Catalin Stavaru نوشته شده و توسط ج.سپهرنوش ترجمه شده است توانایی چک کردن حساب های ایمیل pop3, IMAP, Gmail, Yahoo, Hotmail, و MSN را دارا میباشد
معایب: فایل راهنما ترجمه نشده است
يزدان
در سال 1980 شرکت Sun Microsystems کار بر روي يک سيستم عامل بر مبناي يونيکس را شروع کرد و آنرا Sun OS ناميد . در مدت 3 سال Sun اين سيستم عامل را به ابزارهاي مختلف براي استفاده در شبکه مجهز کرد و در سال 1983 اولين سيستم عامل اين شرکت انتشار يافت .
با ارائه سيستم ها و ايستگاه هاي کاري جديد Sun همراه با اين سيستم عامل ، يونيکس و Sun در دنياي فن آوري مدرن در کنار هم جايگاه مهمي کسب کردند .
در سال 1988 AT&T با خريد سهام Sun دنياي يونيکس را متحول کرد . بر خلاف تصور بسياري از توليد کنندگان با اين سرمايه گذاري کنسرسيوم نرم افزار هاي متن باز (OSF) بوجودآمد .
در سال 1993 ، Sun با ارائه نسخه 4.1.4 سيستم عامل خود آخرين فن آوري سيستم عامل هاي BSD را به نمايش گذاشت و آنرا سولاريس ناميد . ايجاد رابط گرافيکي کاربر (GUI) ، سطح بعدي براي بهينه سازي سيستم عامل هاي يونيکس بود .
بنابر اين Sun و AT&T در کنار هم پروژه OPEN LOOK را شروع کردند . هدف اصلي اين پروژه همسان سازي چشم کاربر با احساس او جهت درک بهتر سيستم عامل بود . اين پروژه که در مقابل OSF/MOTIF قرار گرفته بود سرانجام توانست به عنوان مدل استاندارد شناخته و منتشر شود . Sun با گسترش اين پروژه در نهايت مدل استاندارد CDE را با Solaris منتشر کرد .
با اين وجود از آنجا که اين سيستم عامل براي کاربران حرفه اي و استفاده در شبکه نوشته شده بود در بين ديگر سيستم عامل هاي يونيکس بازار مناسبي نداشت . Sun نسخه 10 سيستم عامل خود را براي رقابت در ميان سيستم عامل ها به صورت رايگان در دسترس عموم قرار داده است . اين سيستم عامل قادر به اجراء تمام برنامه هاي کاربردي در نسخه هاي پيشين Solaris نيز مي باشد .
Solaris 10 مجموعه اي شامل بهترين عملکرد يک سيستم عامل در کنار امنيت کامل آن را به ارمغان آورده است . اين سيستم عامل جهت بهبود بخشيدن به شبکه هاي کامپيوتري مجموعه اي کامل از ابزارها را به همراه دارد . سيستم عامل سولاريس 10 قابليت پشتيباني از Spark، X86 و تراشه هاي 32 و 64 بيتي intel و AMD را دارد .
به عنوان گسترش دهنده فن آوري هاي نوين مانند Java ، Sun يک افق بي همتا در صنعت IT در مقابل خود بوجود آورده است . اين فن آوري اعتبار حرفه اي شما را بالا برده ، امنيت شما را چند برابر کرده و ابزاري نوين را به شما آموزش مي دهد . کنار هم قرار گرفتن يک مجموعه با اين امکانات يک ابزار بسيار قوي جهت کاربرد هاي Real time را فراهم مي سازد .
Java Desktop System – JDS ابزاري بسيار کارآمد جهت کاربران پديد آورده است . اين مجموعه شامل Gnome ، Mozilla ، Evolution ، Star office و Xorg xserver و چندين ابزار کار آمد ديگر است .
استفاده از ابزار هاي نوين باعث بهبود کارايي اين سيستم عامل تا 25% سطح قبلي خود در شبکه هاي کامپيوتري شده است . Fire Engine ، Multi Data ، SCTP ، Wanboot و Leadville از جمله اين ابزار ها مي باشند .
چرا Solaris ؟
هنگامي که ما مي توانيم لينوکس و امکاناتش را در اختيار داشته باشيم چرا بايد يک سيستم عامل تجاري مانند سولاريس استفاده کنيم . بعضي از دلايل بدين شرح اند :
استفاده از آخرين ابزار هاي شبکه ، ارسال سيستم هاي خود به نقاط مختلف با امکاناتي که آنها آنرا "هزينه فقط براي يک بار " نام نهاده اند و در آخر امکان استفاده از ابزاري مانند CDE . اگر چه اين سيستم عامل از حالت تجاري خود خارج شده ولي براي خدمات پشتيباني آن بايد از Sun اشتراک دريافت کنيد .
ابزار هاي رايگان GNU ، با آدرس http://www.sunfreeware.com در دسترس مي باشند . همچنين اطلاعات بيشتر در http://www.sun.com/bigadmin/content/zones در دستر س قرار دارد.
براي کسب اطلاعات بيشتر مي توانيد به http://www.sun.com مراجعه کنيد .
Flash Memory :
حافظه هاي الکترونيکي در انواع گوناگون و براي مصارف مختلف ساخته شده اند . حافظه هاي فلش به دليل سرعت بالاي آنها در ثبت اطلاعات و همچنين استفاده فوق العاده آسان بسيار پر فروش و پر طرف دار مي باشند . از اين رو در دوربين هاي ديجيتالي ، تلفن همراه و ساير دستگاه ها شاهد استفاده روز افزون از آنها هستيم .
شيوه ذخيره اطلاعات در اين نوع از حافظه بسيار شبيه به ذخيره اطلاعات در RAM مي باشد . در حقيقت حافظه هاي فلش در نحوه فعاليت مشابه يک منبع ذخيره اطلاعات ثابت عمل مي کند . به اين معني که در آنها هيچ قطعه متحرکي به کار نرفته و تمام کارها توسط مدارات الکترونيکي انجام مي شود . در مقابل درون ديسک هاي سخت چندين قسمت متحرک وجود دارد که اين وضع خود آسيب پذير بودن اين گونه حافظه را نسبت به حافظه هاي فلش نشان مي دهد .
قطعاتي از قبيل تراشه هاي BIOS ، حافظه هاي فلش متراکم شده که در دوربين هاي ديجيتالي به کار مي روند ، حافظه هاي هوشمند ، Memory Stick و کارت هاي حافظه که در کنسول هاي بازي به کار مي روند همه و همه از اين نوع حافظه استفاده مي کنند .
در اين قسمت به فن آوري و زير ساخت اين نوع حافظه نگاهي کوتاه داريم . حافظه هاي فلش از تراشه هاي EEPROM ساخته شده اند . همان طور که در مقالات قبلي ذکر شد در اين گونه از حافظه ها ذخيره و حذف اطلاعات توسط جريان هاي الکتريکي صورت مي پذيرد . اين گونه تراشه ها داخل سطر ها و ستون هاي مختلف شبکه اي منظم را پديد مي آورند . در اين شبکه هر بخش کوچک داراي شماره سطر و ستون مختص به خود بوده و در اصطلاح هر کدام از اين بخش ها يک سلول حافظه ناميده مي شود . هر کدام از اين سلول ها ازتعدادي ترانزيستور ساخته شده و هر کدام از اين سلول ها توسط لايه هاي اکسيد از ديگر سلول ها جدا مي باشد . درداخل اين سلول ها دو ترانزيستور معروف با نام هاي Floating gate و Control gate استفاده مي شود . Floating gate به خط ارتباطي سطر ها متصل بوده و تا زماني که ارتباط بين اين دو ترانزيستور برقرار باشد ، اين سلول داراي ارزش ١ مي باشد . اين سلول ها مي توانند داراي ارزش ١ و يا ٠ باشند .
Tunneling :
اين روش براي تغيير دادن مکان الکترون هاي ايجاد شده در Floating gate بکار مي رود . اغلب سيگنال هاي شارژ الکترونيکي بين ١٠ تا ١٣ ولت مي باشند که اين ميزان توسط Floating gate استفاده مي شود . در زمان Tunneling اين ميزان توسط ستون ها از Floating gate گذشته و به زمين منتقل مي شود . اين سيگنال باعث مي شود که اين ترانزيستور مشابه يک تفنگ الکتروني وارد عمل شود . اين تفنگ الکتروني ، الکترون ها به خارج لايه اکسيد شده رانده و بدين ترتيب باعث از بين رفتن آنها مي شود .
در اينجا واحد مخصوصي به نام حسگر سلول وارد عمل شده و عمل Tunneling همراه با مقدارش را ثبت مي کند . اگر مقدار اين سيگنال که از ميان دو ترانزيستور مي گذرد کمتر از نصف آستانه حساسيت جسگر باشد ، براي آن سلول در ارزش گذاري رقم ٠ ثبت مي شود . ذکر اين نکته ضروري است که اين سلول ها در حالت عادي داراي ارزش ١ هستند .
با اين توضيحات ممکن است فکر کنيد که درون راديو خودروي شما يک حافظه فلش قراردارد . درست حدس زديد ، اطلاعات ايستگاه هاي راديوئي مورد علاقه شما در نوعي حافظه به اسم Flash ROM ذخيره مي شود . البته نحوه ثبت و نگهداري اطلاعات در اين نوع حافظه به کلي با Flash memory فرق مي کند . اين نوع حافظه براي نگهداري اطلاعات به يک منبع الکتريسيته خارجي احتياج دارد . در صورتي که حافظه هاي فلش بدون نياز به منبع خارجي اطلاعات را ثبت و ضبط مي کنند .
زماني که شما اتومبيل خود را خاموش مي کنيد جريان بسيار کمي به سمت اين حافظه در جريان است و همين جريان بسيار کم براي حفظ اطلاعات شما کافي مي باشد . ولي با تمام شدن باتري خودرو و يا جدا کردن سيم برق کليه اطلاعات ثبت شده از بين مي رود .
امروزه اين فن آوري ، آنقدر سريع توسعه مي يابد که تا چند سال ديگر قادر به ذخيره اطلاعات معادل ٤٠ گيگا بايت در فضائي به اندازه يک سانتي متر مربع هستيم . هم اکنون نيز اين حافظه ها در ابعاد بسيار کوچک در ظرفيت هاي گوناگون در دسترس همه قرار دارد .
USB، پورت داغ :
هميشه در کنار سيستم هاي رايانه اي انواع دستگاه ها و ابزارهاي جانبي به چشم مي خورد . يکي از مسائلي که کاربران هميشه با آن روبرو هستند چگونگي اتصال اين دستگاه ها به سيستم مي باشد . سرعت پائين و هزينه هاي بالا از ديگر مشکلات اين اتصالات به حساب مي آمدند . اين اتصالات تا قبل از پيدايش و به کار گيري پورت هاي USB در چند دسته خلاصه مي شدند :
1- استفاده از انواع کارت ها : اين کارت ها بر روي شکاف هاي موجود در مادربرد نصب مي شد . برخي از اين ابزار ها مانند دستگاه هاي SCSI براي ايجاد سرعت بالا در تبادل اطلاعات از طراحي خاصي استفاده کرده و همراه با کارت هاي ويژه خود ارائه مي شدند .
2- استفاده از پورت هاي موازي (Parallel) : اين پورت ها اکنون نيز به طور عمده جهت اتصال چاپگر و ديگر ابزار ها استفاده مي شوند .
3- پورت هاي سري (Serial) : اين پورت نيز مشابه پورت هاي موازي براي تبادل اطلاعات در نظر گرفته شده و روي انواع مادربرد موجود مي باشد .
USB (Universal Serial Bus) :
هدف از ساختن اين پورت ، افزايش سرعت انتقال اطلاعات و امکان اتصال تعداد زيادي از دستگاه ها در کنار هم بود و در آخر نيز امکان به کارگيري و آماده سازي دستگاه بدون راه اندازي به اين مجموعه اضافه شد . با به ثمر رسيدن اين انديشه ها پورتي با امتيازات فراوان پديد آمد که مهمترين آنها سرعت انتقال اطلاعات 12 Mbps براي نسخه USB 1 و در حدود 480 Mbps براي نسخه USB 2 آن بود که اين مقدار بسيار پرسرعت تر از روش هاي قبلي بود . علاوه بر آن امکان استفاده از ١٢٧ دستگاه در کنار هم با استفاده از اين پورت پديد آمد .
اين تبادل اطلاعات از نوعي سيستم خاص استفاده مي کند . بدين ترتيب که اطلاعات مورد نياز درون بسته هاي (Packet ) قرار گرفته و اين بسته ها توسط کنترلر USB آدرس دهي دقيق مي شوند . استفاده از اين نوع آدرس دهي کمک مي کند با چنين حجم بالائي از اطلاعات امکان بوجود آمدن خطا به صفر برسد .
امروزه در کنار پورت هاي موجود بر روي مادربرد ها چند عدد از اين پورت نيز وجود دارد که امکان اتصال انواع دستگاه ها را فراهم مي کند . گاهي اوقات در صورت وجود نداشتن اين پورت با استفاده از کارت هايPCI نيز مي توان USB را به رايانه خود اضافه کرد . اين سري از کارت ها با قيمت ارزان در دسترس همه قرار گرفته است .
در هنگام اولين اتصال دستگاه ها سيستم عامل با نصب راه انداز ، کنترلر مخصوص آن را به کار انداخته و در مرحله دوم دستگاه مربوطه شناسايي شده و نصب مي گردد . اين راه اندازي سريع و بدون نياز به راه اندازي مجدد در کنار پيکربندي آسان ، پورت USB را به يکي از محبوب ترين درگاه هاي رايانه تبديل کرده است . با نصب و به کارگيري USB Hub مي توانيم روي هر کدام از اين پورت ها چندين دستگاه نصب کنيم .
از آنجا که کانال هاي تغذيه برق اين پورت در هنگام راه اندازي سيستم هميشه باز در نظر گرفته مي شود ، اين پورت مي تواند برق لازم جهت تغذيه کيبورد ، ماوس و دوربين هاي ديجيتالي را فراهم کند .
سرعت بالاي اين پورت باعث شده که حتي هارد هاي پر سرعت نيز در مدل هاي USB عرضه شوند . فاصله استاندارد دستگاه ها بدليل مقاومت موجود درون کابل USB ، پنج متر مي باشد که با استفاده از Hub اين فاصله به سي متر افزايش پيدا مي کند .
اين پورت که امروزه در انواع دستگاه ها نظير چاپگر ، مودم و دوربين هاي ديجيتالي به چشم مي خورد از نوعي طراحي معروف به Hot Plugging يا Hot Spawning استفاده مي کند که باعث شده آنرا پورت داغ بنامند . البته سيستم عامل هاي قديمي در بکار گيري اين پورت با مشکل روبرو مي باشند .
اين پورت مناسب براي اتصال انواع ابزار ها جهت برقراري ارتباط با تلفن هاي همراه مي باشد . ليستي کامل از اين ابزار ها در اين آدرس واقع شده است .
http://www.everythingusb.com
BIOS :
نرم افزارهاي BIOS وظايف مختلفي دارند . وقتي رايانه خود را روشن مي کنيد ، ريز پردازنده براي اجراي اولين دستورات سيستم آماده مي شود . مجموعه اين دستورات بايد از قبل در محلي ذخيره شده و در اين هنگام به پردازنده فرستاده شود . سيستم عامل مرجع مناسبي از دستورات است ولي در اين هنگام خود سيستم عامل که روي هارد قرار گرفته قابل دسترسي نمي باشد . وظيفه BIOS فراهم کردن مجموعه اين دستور العمل ها در هنگام راه اندازي سيستم مي باشد . بعضي از وظايف ديگر BIOS بدين شرح اند :
1- POST : با روشن شدن منبع تغذيه اين تست بصورت خود کار از کليه قطعات موجود روي سيستم انجام مي شود . در اولين مرحله مادربرد تست مي شود ، در صورت وجود نداشتن مشکل RAM شمارش مي گردد . با راه اندازي و آغاز به کار سيستم گرافيگي ، تمام درايوها مورد ارزيابي قرار گرفته و آماده فعاليت مي شوند .
در اين مرحله با بصدا درآمدن بوق ، سلامت دستگاه ها تأئيد مي شود .
2- فعال کردن بايوس قطعات مختلف سخت افزاري نصب شده روي برد ، مانند کارت هاي گرافيک و SCSI .
3- فراهم سازي و ايجاد پل ارتباطي بين سيستم عامل و ساير دستگاه ها نظير کي بورد ، پورت هاي سري و موازي و ...
4- مديريت و نظارت بر مجموعه اي از تنظيمات براي ديسک سخت ، ساعت و ...
BIOS يک نرم افزار جهت ارتباط دادن جزئيات سخت افزاري با سيستم عامل مي باشد . اين نرم افزار داخل يک تراشه که روي مادر برد نصب شده قرار مي گيرد . پس از روشن شدن سيستم ، بايوس مراحلي را جهت راه اندازي سيستم انجام مي دهد که بدين ترتيب مي باشد :
1- چک کردن حافظه CMOS براي ايجاد تنظيمات سفارشي کاربر .
2- نمايش مشخصات سخت افزاري سيستم .
3- اخذ تصميم جهت راه اندازي سيستم از روي درايو انتخابي .
4- بارگذاري سيستم عامل .
حافظه CMOS : تراشه بايوس از نوع EEPROM بوده که اطلاعات روي آن تنها قابل خواندن مي باشد و نمي توان درون حافظه اطلاعاتي ذخيره کرد . در کنار اين تراشه نوعي حافظه (RAM) قرار گرفته که تغييرات ايجاد شده در منوها و همچنين تاريخ و ساعت سيستم را در خود ذخيره مي کند . اين حافظه انرژي الکتريکي لازم را از باطري ليتيومي که روي برد قرار گرفته دريافت مي کند . عمر مفيد اين باطري در حدود ٥ سال مي باشد . در تراشه هاي بايوس جديد اين دو قسمت روي يک قطعه الکترونيکي قرار مي گيرند و در مجموع مدار مجتمع بايوس ناميده مي شوند .
اولين اقدام بايوس چک کردن اطلاعات ذخيره شده در اين حافظه مي باشد . اين اطلاعات شامل جزئيات و آدرس قطعات سخت افزاري سيستم مي باشد و بايوس با چک کردن اين اطلاعات مي تواند مشخص کند چه تغييري در مشخصات سخت افزاري صورت گرفته است . بايوس همچنين ميان افزاري را درون حافظه قرار مي دهد که عهده دار ترجمه کد هاي ايجاد شده توسط سيستم عامل به کد هاي قابل درک براي سخت افزار و بالعکس مي باشد .
BOOTING :
پس از روشن کردن دستگاه اولين اقدامات بايوس که تست کردن مقدار حافظه ، شناسائي نوع ديسک سخت و درايوها است در صفحه اي مشاهده مي شود . البته در بعضي از مادر برد ها اين صفحه با يک تصوير جايگزين شده است که با زدن Tab اين جزئيات مشاهده مي شوند . پس از آن پورت هاي PS/2 و USB براي پيدا کردن کي بورد و مأوس و در مرحله آخر هم آدرس هاي PCI چک شده و در جدول صفحه بعد ليست آنها را مشاهده مي کنيد . اين اطلاعات شامل نوع پردازنده ، مقدار حافظه نهان پردازنده ، نوع درايوها و سرعت آنها ، ظرفيت ديسک سخت و آدرس پورت هاي ديگر مي باشد .
در پايان اين مرحله مراحل بار گذاري سيستم عامل شروع مي شود .
پيکربندي BIOS :
براي ايجاد تغييرات در مشخصات سيستم با زدن کليد پيش فرض Del ، Esc و يا ... وارد Setup مي شويد . در هر سمت چندين منو با حالات مختلف مشاهده مي شود . بعضي از آنها بدين شرح اند :
System Time/Date : شمارنده و ثبت کننده تاريخ رايانه .
Boot Sequence : مشخص کننده ترتيب و توالي راه اندازي از روي درايو ها مي باشد .
Security : ايجاد کلمه عبور براي راه اندازي سيستم و يا تنظيمات بايوس .
اعمال تغييرات نادرست در بعضي مواقع عدم راه اندازي سيستم عامل و يا بروز مشکلاتي در سرعت پردازنده را به همراه دارد . توصيه مي شود قبل از اعمال تغيير مشخصات گزينه ها به دقت بررسي شود .
در صورت بروز مشکلات سخت افزاري بايوس با بوق اخطار هاي مختلف نوع مشکل را به کاربر اطلاع مي دهد . البته در نسخه هاي جديد بايوس مي توان با استفاده از رابط هاي ايجاد شده مانند چراغ هاي LED مشکلات سخت افزاري بيشتري را حل نمود .
بروز رساني BIOS :
در بعضي مواقع به روزرساني BIOS ، تنها راه حل جهت رفع مشکلات سخت افزاري سيستم مي باشد . براي به روز رساني اين نرم افزار چند راه پيش روي شماست اما بهترين راه استفاده از نرم افزار پيشنهادي کارخانه توليد کننده مي باشد . اين نرم افزار در کنار راه اندازهاي مادربرد بر روي سي دي قرار گرفته است . با استفاده از اين نرم افزار مي توانيد مشخصات بايوس کنوني خود را پيدا کرده و از سايت سازنده آن نسخه ويرايش شده و يا جديد آنرا دانلود و جايگزين کنيد .
مهمترين و تنها نکته باقي مانده اين است که با توجه به مدل مادر برد و شماره نسخه بايوس آنرا بروز رساني کنيد . عمده توليد کنندگان اين نرم افزار بدين شرح اند:
Award
American Megatrends inc (AMI)
Phoenix Technologies
ALI
Winbond
انواع حافظه :
حافظه هاي اصلي به کاربرده شده در اجزاء و مدارات سيستم هاي کامپيوتري دو نوع اصلي را شامل مي شوند :
1. حافظه فقط خواندني Read Only Memory (ROM)
2. حافظه با قابليت دسترسي تصادفي Random Access Memory (RAM)
1. ROM : اين حافظه در نقاطي استفاده مي شود که احتياج به اجراء و يا خواندن برنامه اي داريم . انواع اين نوع حافظه به صورت زير مي باشد :
PROM (Programmable ROM) : سطح مدارمجتمع اين نوع حافظه از تعدادي ديود تشکيل شده است . براي نوشتن برنامه روي اين سري از حافظه ها آنها را داخل جعبه مخصوص قرار داده و با استفاده از اشعه ماوراء بنفش تعدادي از ديود ها را مي سوزاندند . بدين ترتيب برنامه دلخواه روي ROM شکل مي گرفت . اين نوع حافظه تنها يک بار قابل برنامه نويسي بود و در صورت کارنکردن برنامه خود حافظه نيز تعويض مي گرديد .
EPROM (Erasable Programmable ROM) : اين حافظه شباهت زيادي به سري قبل خود داشت ولي مهمترين برتري آنها امکان دوباره نويسي برنامه روي آن بود . شيوه برنامه نويسي در آن نيز مشابه سري قبل بود با اين تفاوت که به همين روش مي توانستيد دوباره بر آن بنويسيد . اين سري از حافظه ها اولين مدارهاي مجتمع BIOS را تشکيل دادند .
EPROM (Electrically EPROM): با پيشرفت فن آوري ساخت حافظه هاي جانبي گونه اي جديد از اين نوع حافظه معرفي شد . اين نوع حافظه با استفاده از روش هاي الکترونيکي قابليت برنامه ريزي و پاک شدن را داشت . بدين صورت که اين حافظه داخل دستگاهي به نام ميکرو پروگرمر قرار گرفته و با استفاده از يک PC آنرا برنامه نويسي مي کردند . نوع جديد اين حافظه حدود 10 سال است که به عنوان آي سي BIOS استفاده مي شود . فن آوري جديد اين توانايي را در اختيار کاربر قرار مي دهد که با استفاده از خود رايانه برنامه موجود در BIOS را پاک کرده (Flash) و برنامه جديد را جايگزين کند .
2. RAM : تا زماني که جريان هاي الکترونيکي از اين حافظه گذر کند قادر به ذخيره سازي اطلاعات مي باشد . انواع آن بدين شرح اند :
Static RAM (SRAM) : اين حافظه از ٤ يا ٦ ترانزيستور در هر سلول ذخيره سازي استفاده مي کند ، به همين خاطر سرعت بالاتري دارند و قيمت آنها نيز بسيار بالا مي باشد . اين نوع RAM به عنوان حافظه نهانگاه (cache) در داخل پردازنده ها استفاده مي شود .
Dynamic RAM (DRAM) : اين حافظه در هر سلول از يک زوج ترانزيستور و خازن استفاده مي کند . RAM هاي موجود در بازار که روي رايانه هاي شخصي استفاده مي شوند از اين نوع مي باشند . اين حافظه در دو نوع SIMM و DIMM ساخته شده است .
Single Inline Memory Module (SIMM) : شامل انواع FPM – EDO – BEDO مي باشد و در دو نوع 30 و 72 پين ساخته مي شدند . اين سري از حافظه هاي غير همزمان چند سالي است که از چرخه سيستم هاي کامپيوتري خارج شده اند .
Dual Inline Memory Module (DIMM) : دو نوع SD و DDR آن کماکان روي بيشتر سيستم هاي کامپيوتري موجود مي باشد . اين سري حافظه ها داراي سرعت هاي مختلفي مي باشند .
کد شناسايي حافظه
سرعت گذرگاه
PC 200
200
PC 266
266
PC 2700
333
PC 3200
400
مجموعه اين توضيحات نگاهي کوتاه و ساده به انواع حافظه بود . چگونگي ذخيره سازي اطلاعات روي اين حافظه ها فراتر از اين سطوح مي باشد . اطلاعات بيشتر در اين آدرس ها قابل دسترسي مي باشد :
http://www.webopedia.com/TERM/M/memory.html
http://computer.howstuffworks.com
مروري بر انواع سيستم عامل 3
لينوکس يا ويندوز :
ويندوز يک سيستم عامل تجاري بوده که حتي براي نصب مجدد آن بايد از Microsoft جواز نصب خريداري کرد و از آنجا که تحت قانون کپي رايت قرار دارد شما نمي توانيد آنرا کپي کرده و حتي استفاده نماييد ، در حالي که شما قادر به کپي کردن نسخه هاي تجاري لينوکس نيز هستيد .
تعداد افرادي که در سراسر دنيا بر روي لينوکس کار مي کنند به مراتب بيشتر از کل برنامه نويسان مايکرو سافت بوده و به تنهايي اين موضوع باعث افزايش کيفيت اين نوع سيستم عامل نسبت به ويندوز مي گردد .
با نصب يک سيستم عامل لينوکس مجموعه اي کامل از انواع نرم افزار ها در اختيار شما قرار مي گيرد . اين مجموعه از ساده ترين ابزار هاي کاربردي تا چندين ابزار برنامه برنامه نويسي را شامل مي شود . به عنوان مثال در Red Hat 9 مجموعه Open Office همراه با سيستم عامل نصب مي شود . اين مجموعه که بسيار شبيه به Office مايکرو سافت است فايل هاي ساخته شده توسط Office را نيز پوشش مي دهد . البته اين به آن معنا نيست که شما قادر به نصب نرم افزار هاي دلخواه خود در لينوکس نباشيد . بسياري از نرم افزار هاي پر طرفدار نسخه قابل استفاده در لينوکس نيز دارند و اين در حالي است که با چند ابزار مفيد شبيه سازي قادر به استفاده از بيشتر نرم افزار هاي ويندوز در لينوکس هستيد .
پايداري خانواده يونيکس در طول 30سال استفاده از آن کاملاً مشخص شده است . اين در حالي است که حتي جديدترين و پايدارترين سيستم عامل ويندوز حتي چند ماه نيز دوام نياورده و به نصب مجدد احتياج پيدا مي کنند . اين سيستم عامل ها را مي توانيد حتي بدون راه اندازي مجدد ، به نسخه بالاتر ارتقاع داده و به کار گيريد .
از آنجا که لينوکس از همان ابتدا براي محيط هاي چند کاربره و تحت شبکه طراحي شده است ، از نظر امنيتي داراي قابليت هاي زيادي بوده که قابل مقايسه با ويندوز نمي باشند . در تمامي نسخه هاي ويندوز Media Player ، Internet Explore که سرشار از حفره هاي امنيتي هستند يافت مي شوند . پس اگر شما براي يکي از اين دو نرم افزار ويروس و کرمي بنويسيد مطمئن هستيد که با درصد بالائي اجرا مي شود و اين در حاليست که لينوکس ابزار هاي مختلفي براي کارهاي يکسان در خود دارد . Opera ، Mozilla ، Pine ، Mutt و Kmail از ابزارهاي تحت وب لينوکس مي باشند که شما تنها قادر به نوشتن ويروس براي يکي از آنها مي باشيد .
با اين وجود لينوکس فاقد اشکال نبوده ولي در دسترس قرار داشتن کد منبع آن باعث شده که اين مشکلات در مراحل ابتدايي انتشار کشف شده و به سرعت بر طرف گردد . اين در حالي است که براي کوچکترين مشکل بايد منتظر مايکروسافت باشيم تا آن را مرتفع کند .
توزيع هاي مختلف لينوکس براي استفاده هاي متعدد بوجود آمده اند. اين توزيع ها سرويس دهندگان وب ، ديوارهاي آتش ، مسير ياب ها ، بانک اطلاعاتى ، ايستگاه هاي کاري و... همه را شامل مي شوند . اين سيستم عامل به صورت LIVE از روي سي دي قابل اجرا بوده و مي توانيد از آن براي کمک رساني به ويندوز در مواقع ضروري استفاده کنيد !!. يک کاربر معمولي ممکن است امکانات نهفته در لينوکس را درک نکند ولي امکانات جالب آن براي کاربران حرفه اي تا سالها سرگرمي مناسبي خواهد بود .
خط فرمان لينوکس امکاناتي را در اختيار برنامه نويسان قرار ميدهد که از آن به عنوان بهشت برنامه نويسان ياد مي کنند . با اين امکانات شما مي توانيد سيستم عاملي داشته باشيد که تنها به عنوان مرورگروب يا ماشين تحرير قابل استفاده باشد . اين فکر بسيار فراتر از اين حدود بوده تا جايي که سيستم عامل هايي جهت ويرايش و ضبط صدا بوجود آمده اند . با اين وجود سادگي بيش از اندازه ويندوز براي کاربران باعث شده که نسبت به آن تعصب ويژه اي داشته باشند . ولي اين سيستم عامل ارزش يک بار امتحان کردن را دارد. لينوکس در حدود 15 سال به چنان جايگاهي دست يافته است که حتي بازار سيستم هاي مکينتاش را نيز تهديد مي کند .
يک لينوکس با کنار هم قرار گرفتن افکار مختلف شکل مي گيرد . رشد و بهبود اين سيستم عامل همه و همه در سايه تبادل اطلاعات بين کاربران صورت پذيرفته است و اين امر باعث بوجود آمدن اشتياق جهاني براي استفاده و گسترش آن شده است .
وقايع مهم در شکل گيري لينوکس بدين شرح اند :
1991- اولين هسته لينوکس در طول ٦ ماه توسط لينوس توروالدز نوشته شد . در همين سال اين کرنل در سراسر دنيا انتشار يافت .
1992- لينوکس تحت مجوز GNU/GPL اجازه انتشار يافت .
1994- لينوکس 1.0 منتشر شد .
1994- شرکت Red Hat توسط Bob Young و Marc Ewing تأسيس شد .
1995- GNU/Linux و ساير نرم افزار هاي رايگان آن در اينترنت انتشار يافتند .
2001- شرکت IBM با سرمايه يک ميليارد دلار پروژه لينوکس خود را شروع کرد .
DynNotifier نسخه 1.1.56 فارسی
برنامه DynNotifier یک برنامه کم حجم و مفید برای دسترسی همزمان به چندین صندوق پست الکترونیک میباشد. این برنامه که توسط Catalin Stavaru نوشته شده و توسط ج.سپهرنوش ترجمه شده است توانایی چک کردن حساب های ایمیل pop3, IMAP, Gmail, Yahoo, Hotmail, و MSN را دارا میباشد
معایب: فایل راهنما ترجمه نشده است
يزدان
+ نوشته شده در ساعت توسط یزدان
|
بسم الله الرحمن الرحیم